بودا (سیدارتا گوتاما) در قرن ششم پیش از میلاد در هند آیین بودا را پایه‌گذاری کرد. این فلسفه یا دین بر رهایی از رنج و چرخه تولد و مرگ (سامسارا) از طریق پیروی از “راه هشت‌گانه” و دستیابی به نیروانا تأکید دارد. اصول اخلاقی بودا شامل شفقت، مدیتیشن، و پرهیز از آسیب به دیگران است. اصل سامکاشتی (این اصل به‌طور کلی به معنای “اثر، تأثیر یا ردپایی” است که اعمال، گفتار و افکار ما در ذهن و روح به جا می‌گذارند): • بودا بر رفتار درست و هماهنگی اخلاقی در جامعه تأکید داشت. سه اصل اخلاقی بودا شامل اندیشه درست، گفتار درست، و کردار درست می‌شود.اندیشه درست یعنی هدایت ذهن به سمت نیکی و دوری از افکار منفی، گفتار درستیعنی پرهیز از دروغ، تهمت، و سخنان آسیب‌زا وکردار درست یعنی انجام کارهایی که برای خود و دیگران مفید باشد. • اهمیت شفقت(توانایی درک رنج دیگران و داشتن میل عمیق برای کاهش آن است. شفقت، یکی از چهار حالت ذهنی برتر در بودیسم است) • در بودیسم، ترویج خیر و جلوگیری از شر با روحیه شفقت و بدون اجبار انجام می‌شود. برای مثال، راهبان بودایی موظفند به آرامی و با محبت، دیگران را نسبت به خطاهایشان آگاه کنند. شفقت در بودیسم نه‌فقط برای انسان‌ها بلکه برای تمام موجودات زنده است. این شفقت ریشه در درک وحدت جهان و باور به چرخه کارما دارد؛ چرا که همه موجودات در چرخه تولد و مرگ درگیرند و رنج می‌کشند. پرورش شفقت در تمرین‌های بودایی مانند مراقبه و ذهن‌آگاهی، به کاهش خودخواهی و افزایش حس اتحاد با دیگران کمک می‌کند. • پاتیموکه (مجموعه‌ای از قواعد اخلاقی و رهنمودهای رفتاری در آیین بودا است): • این قوانین رهبانی مجموعه‌ای از اصول است که راهبان بودایی برای حفظ نظم و اخلاق در جامعه خود رعایت می‌کنند. از جمله این اصول، تذکر محترمانه و راهنمایی دیگران برای اصلاح رفتارهای نادرست است. پاتیموکها شامل قوانین مربوط به نظم در زندگی معنوی، رفتار اجتماعی و خودسازی است. این قوانین به‌طور مرتب در مراسم مذهبی راهبان، خوانده می‌شود تا به یادآوری و تمرین آن‌ها کمک کند. هدف از این قوانین، حفظ پاکی و نظم در جامعه راهبان و نیز تسهیل در مسیر رسیدن به نیروانا است.