امام علی (علیه السلام):
«فَرَضَ اللَّهُ الْإِيمَانَ تَطْهِيراً مِنَ الشِّرْكِ وَ الصَّلَاةَ تَنْزِيهاً عَنِ الْكِبْر…وَ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعَوَامِّ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ رَدْعاً لِلسُّفَهَاء…»
خداوند «ايمان» را براى پاكسازى دل از شرك و «نماز» را براى پاك بودن از كبر و خودپسندى و… «امر به معروف» را براى اصلاح توده هاى ناآگاه مردم و «نهى از منكر» را براى بازداشتن بی خردان از زشتی ها واجب کرد…
(نهج البلاغه، حکمت ٢٥٢)
