در تاریخ اسلام، پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) الگوهای عملی در حفظ طبیعت بودند. یکی از زیباترین داستان‌ها مربوط به کاشت درخت توسط پیامبر (ص) است: روایت شده است که روزی پیامبر (ص) در حال عبور از کنار نخلی خشک بودند. دستور دادند تا آن را آبیاری کنند. زمانی که دیدند درخت به زندگی بازگشت، فرمودند«اگر قیامت برپا شود و در دست یکی از شما نهالی باشد، اگر توانست قبل از قیامت آن را بکارد، این کار را انجام دهد.» در اسلام و آموزه‌های دینی، مسئولیت اجتماعی جایگاه بالایی دارد و یکی از نشانه‌های ایمان، داشتن دغدغه برای رفاه دیگران و حفظ نعمت‌های الهی است. پیامبر اکرم (ص) فرمودند«هر کس شب را صبح کند در حالی که به فکر امور مسلمانان نباشد، از آن‌ها نیست.»و چه چیزی مهم‌تر از سلامت محیطی که همه در آن زندگی می‌کنیم؟ پس اگر هرکدام از ما حتی با قدم‌های کوچک مثل خاموش کردن چراغ اضافی، بستن شیر آب، جمع کردن زباله از طبیعت و آموزش به دیگران، برای محیط زیست کاری انجام دهیم، در حقیقت داریم به وظیفه اجتماعی و دینی خود عمل می‌کنیم. همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است«کسی که درختی بکارد و از میوه‌اش انسان، پرنده یا حیوانی بخورد، برای او صدقه محسوب می‌شود.» این احادیث نشان می‌دهد که توجه به محیط زیست و آبادانی زمین، حتی در لحظه‌های آخر عمر انسان، اهمیت دارد و پاداشی الهی به دنبال دارد.