دنیا همیشه طبق میل ما نمی‌چرخه. روزهایی هست که خستگی رو تنته، دلت گرفته، یا اون‌جوری که باید و شاید، زندگی بهت رو نمی‌کنه. ولی یادت باشه، هیچ غمی موندگار نیست، هیچ سختی تا ابد نمی‌مونه. تلخی‌ها میان، اما مهم اینه که نذاری طعم شیرین زندگی رو ازت بگیرن.

سخت نگیر… چون دنیا گذراست. زندگی یه قطاره که هر ایستگاهش یه تجربه‌ست. اگه زیادی غصه بخوری، ممکنه از پنجره‌ی قطار، اون منظره‌های قشنگ رو نبینی. بذار لبخندت، حتی وقتی دلت گرفته، روشن باشه. چون همین لبخند شاید نوری باشه برای دلِ یکی دیگه.

آروم زندگی کن، دل‌نازک باش اما دل‌خوش هم باش. نذار آدم‌ها، حرف‌ها یا اتفاق‌های موقتی، حال خوبت رو ازت بگیرن. گاهی رها کردن، گذشتن و ساده گرفتن، خودش یه جور قهرمانیه. تو همون‌قدر قوی‌ای که بتونی انتخاب کنی با دل خوش زندگی کنی، حتی اگه همه‌چی طبق نقشه‌ات پیش نرفته.