شهید محمدمهدی طهرانچی نه‌تنها به‌خاطر مقام علمی و مدیریتی‌اش شناخته می‌شد، بلکه بیش از همه به خاطر انسانیتی بود که در رفتار و منش خود به نمایش می‌گذاشت. او نمونه‌ای از یک دانشمند متعهد و در عین حال فروتن بود که هیچ‌گاه اجازه نداد جایگاه علمی‌اش باعث فاصله گرفتنش از دیگران شود. زندگی ساده و بی‌آلایش او، نشان‌دهنده تواضع عمیق و اعتقاد راسخش به خدمت به خلق بود.
دانشجویان و همکارانش همیشه از او به عنوان استادی مهربان و پدری دلسوز یاد می‌کردند که حتی در شلوغ‌ترین روزها هم وقت می‌گذاشت تا به مشکلات علمی و حتی مسائل شخصی آنها گوش دهد و راهنمایی کند. این صمیمیت و احترام متقابل، باعث شده بود که او در دل همه جا داشته باشد و رابطه‌اش با اطرافیان فراتر از نقش استاد و مدیر باشد.
یکی از ویژگی‌های برجسته شهید طهرانچی، عشق بی‌قید و شرط به وطن بود؛ عشق و تعهدی که در رفتارهای روزمره‌اش نمایان بود. او نظم و انضباط مثال‌زدنی داشت و در تمام مدت عمرش با تلاش و پشتکار بی‌وقفه سعی کرد نه فقط به رشد علمی کشور کمک کند، بلکه الگویی برای زندگی مسئولانه و پرمعنا باشد. نگاه امیدوارانه و مثبتش نسبت به آینده، حتی در شرایط دشوار تحریم‌ها و فشارهای سیاسی، برای همه اطرافیانش قوت قلب بود و انگیزه‌بخش به شمار می‌آمد.
در نهایت، این ویژگی‌های شخصیتی بود که شهید طهرانچی را از دیگران متمایز کرد؛ انسانی که علم و ایمان را با هم داشت، مدیری که همواره در خدمت مردم و دانشجویان بود و الگویی تمام‌عیار برای نسل‌های آینده.