نظرات روانشناسی درباره نقش امر به معروف و نهی از منکر در خانواده، بر اهمیت این اصول در شکل‌دهی به شخصیت و رفتارهای اعضای خانواده تأکید دارد. از دیدگاه روانشناسان، خانواده به عنوان نخستین محیط اجتماعی که فرد در آن پرورش می‌یابد، نقش مهمی در انتقال ارزش‌ها و اصول اخلاقی دارد. امر به معروف و نهی از منکر به عنوان ابزارهای موثر تربیتی، در این محیط نقش بسزایی در شکل‌دهی به رفتارهای اجتماعی و فردی افراد ایفا می‌کنند.
روانشناسان معتقدند که آموزش ارزش‌های اخلاقی و دینی از سنین کودکی، به تشکیل شخصیت سالم و مسئولیت‌پذیر کمک می‌کند. از طریق این فرآیند، کودکان یاد می‌گیرند که چگونه رفتارهای پسندیده را انجام داده و از اعمال ناپسند دوری کنند. این آموزش‌ها که با حمایت و محبت در خانواده همراه است، به کودکان کمک می‌کند تا ارزش‌های مثبت را درونی کرده و آن‌ها را به بخشی از شخصیت خود تبدیل کنند.
همچنین، روانشناسان بر اهمیت ایجاد محیطی حمایتی و امن در خانواده تأکید دارند، جایی که افراد می‌توانند بدون ترس از قضاوت یا تنبیه، اشتباهات خود را اصلاح کرده و به یادگیری بپردازند. در چنین محیطی، امر به معروف و نهی از منکر به صورت دلسوزانه و حمایتی انجام می‌شود، که این رویکرد به تقویت حس اعتماد به نفس و خودکارآمدی در فرزندان کمک می‌کند. این امر باعث می‌شود که افراد در جامعه نیز به عنوان شهروندانی مسئول و متعهد عمل کنند و نقش مثبتی در ایجاد یک جامعه اخلاق‌مدار و عادل ایفا کنند.