امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر میتونه به عنوان یه مسئولیت اجتماعی و همگانی، توی قشرهای مختلف جامعه تاثیر بذاره. اما خیلی از فعالان و محققین، معتقدن که امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر مسئولین، از همه مهمتره! یکی از استدلال‌های موجود اینه که اگه مسئولین وظایف خودشون رو درست انجام بدن، زمینه فساد و زشتی بین افراد جامعه هم جمع، یا حداقل محدود میشه. خصوصاً مسئولین رده‌بالا که توی هر اداره و سازمانی، کارکرد افراد زیرمجموعه، بستگی به رفتار اونا داره.
حالا سوال اینجاست که وظیفه ما توی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر مسئولین چیه؟ اولین مسئولیت مربوط میشه به انتخاب بهترین و مناسب‌ترین افراد برای مَناصب مختلف، از مسئولیت‌های خیلی کوچیک گرفته، تا نمایندگی مجلس و حتی ریاستِ جمهوری! دومین وظیفه ما، مطالبه کار خوب و درست از مسئولینه، که این موضوع باید اونقدر گسترده و روشن توسط مردم انجام بشه که مسئولین، فضایی برای کار نکردن یا انحراف پیدا نکنن!
و اما وظیفه سوم هم نظارت روی کار افراد و بخش‌های مختلفه. ما می‌تونیم دست‌به‌دست هم بدیم و جلوی فساد و انحراف توی هر اداره و سازمانی بایستیم. فقط کافیه از کنار تخلفات و فساد موجود، بی‌تفاوت رد نشیم و اون رو تا حلِ موضوع، پیگیری و اطلاع‌رسانی کنیم.
همون‌طور که امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند: از حقوق واجبِ خداوند بر بندگانش این است، که با تمام توان خیرخواه یکدیگر باشند و برای برپا داشتنِ حق در میان خویش، همیاری کنند.
(نهج البلاغه، خطبه 216)
آپارات ماون را دنبال کنید
تازه‌های سایت ماون اینجاست
