امر به معروف و نهی از منکر از آموزه‌های مهم دینی است که در رشد و تعالی فرد و جامعه نقش بسزایی دارد. در برخورد با جوانان، به دلیل ویژگی‌های خاص این دوره سنی، لازم است روش‌های متناسب و مؤثری به کار گرفته شود. در این مقاله، شیوه‌های صحیح امر به معروف و نهی از منکر در مواجهه با جوانان بررسی می‌شود.اولین کسانی که حق دارند امر به معروف کنند، پدر و مادر هستند. در سوره لقمان، آیه ۱۳، آمده است: «وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ…»؛ «لقمان به پسرش گفت، در حالی که او را موعظه می‌کرد…». فعل «یَعِظُهُ» در این آیه به صورت مضارع آمده که بر استمرار دلالت دارد؛ یعنی لقمان به‌طور مداوم پسرش را نصیحت می‌کرد. گاهی والدین می‌گویند: «یک‌بار به او گفتم، گوش نداد؛ دیگر نمی‌گویم.» اما این رویکرد صحیح نیست. «یَعِظُهُ» نشان می‌دهد که باید پیگیر بود. اگر چوب سختی را با تبر زدیم و نشکست، نباید آن را رها کنیم؛ بلکه باید آن‌قدر تلاش کنیم تا بشکند. در مورد تربیت فرزندان نیز باید این‌گونه عمل کرد. تکرار در زندگی ما نقش اساسی دارد. جریان مداوم خون در قلب و تنفس پیوسته در ریه‌ها، نشانه‌هایی از اهمیت تکرار هستند. در یادگیری نیز با یک‌بار خواندن، مطالب در ذهن نمی‌مانند؛ بلکه با تکرار است که مفاهیم در ذهن تثبیت می‌شوند. در قرآن، چندین بار از تعبیر «یَا بُنَیَّ» استفاده شده است؛ مانند سخن ابراهیم به پسرش، یعقوب به یوسف و لقمان به پسرش. این تعبیر نشان‌دهنده رابطه عاطفی و محبت‌آمیز بین والدین و فرزندان است. والدین باید فرزندان خود را با احترام و محبت صدا بزنند تا تأثیر کلامشان بیشتر شود.