وقتی آدم زیادی گوشش رو به حرفای بیهوده، غیبت، منفی‌بافی یا چیزای پوچ بدهکار کنه، کم‌کم دلش سفت و سنگی می‌شه. دیگه نه حوصله مهربونی داره، نه حال خوبی واسه خودش می‌مونه. مثل این می‌مونه که یه لیوان تمیز رو با قطره‌های سیاه پر کنی، کم‌کم اون لیوان دیگه زلال نیست! پس بهتره حواسمون باشه که چی رو می‌شنویم و به چه چیزایی اهمیت می‌دیم، چون دل و ذهنمون با همون چیزا شکل می‌گیره.